Εθνική διάταξη που προβλέπει την αποδέσμευση των καταναλωτών από όρους που κρίθηκαν καταχρηστικοί δεν αντίκειται στην Ενωσιακή νομοθεσία.

Έτσι έκρινε το Δικαστήριο στην υπόθεση C‑472/10 απαντώντας σε προδικαστικό ερώτημα δικαστηρίου της Ουγγαρίας, το οποίο ερωτούσε αν είναι σύμφωνη µε την οδηγία 93/13 η ουγγρική διάταξη η οποία παρέχει σε όλους τους ενδιαφερόμενους καταναλωτές τη δυνατότητα να επωφεληθούν των εννόμων αποτελεσμάτων της κήρυξης της ακυρότητας μιας καταχρηστικής ρήτρας στο πλαίσιο αγωγής που ασκήθηκε προς το δημόσιο συμφέρον.

Το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι μια τέτοια ρύθμιση συνιστά κατάλληλο και αποτελεσματικό µέσο για την παύση της χρησιμοποίησης συμβατικών ρητρών και επιβεβαίωσε ότι «τα εθνικά δικαστήρια οφείλουν, και στο μέλλον, να αντλούν αυτεπαγγέλτως από την εν λόγω αναγνώριση τις συνέπειες τις οποίες προβλέπει το εθνικό δίκαιο, ώστε η ρήτρα αυτή να μη δεσμεύει τους καταναλωτές που έχουν συνάψει σύμβαση με τους ίδιους Γενικούς Όρους».